၁။ အခ်င္းခ်င္း ေမတၱာနဲ႕ေနၾက၊ ၀ုိင္း၀န္းကူညီၾကပါ။ ငါးပါးသီလ လံုျခံဳေအာင္ ေနၾကပါ။ ဘုရားရွိခိုးၾကတာလဲ ၾသကာသနဲ႕တင္ မျပီးၾကနဲ႕။ တကယ့္ဗုဒၶအစစ္၊ ဘုရားအစစ္ကို မွန္းျပီး အာရုံျပဳၾကပါ။ ကမၻာသူကမၻာသားေ၀ေနယ် သတၱ၀ါေတြကို ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစလုိ႔ အျမဲ ေမတၱာနဲ႕ သစၥာရွိရွိ ေနၾကပါ။
၂။ တရားသာ အားထုတ္ၾကတယ္။ သီလေတာင္ မရွိၾကဘူး။ သီလမရွိေတာ့ တရားအားထုတ္တာ မသန္႕ရွင္းဘူး။ တရားအားထုတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ေရွးဦစြာ သီလရွိရမယ္။ ဒါမွ တရားအားထုတ္တဲ့အခါ မိမိရဲ႕ စိတ္သန္႕ရွင္းတယ္။ ဒါမွ တရားမွန္တယ္။ ဒီလိုမွ ေရွးဦးစြာ သီလ မရွိရင္ တရာအားထုတ္ေတာ့ မသန္႕ရွင္းဘူး။ နည္းလမ္းမက်ဘူး။
၃။ သီလရွိသူဟာ သူကိုယ္တုိင္က စင္ၾကယ္ေနလုိ႔ စိတ္ေတာင့္တတုိင္း ျပီးစီးႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပစၥည္းေလးပါး ေပါမ်ားလုိရင္၊ ခ်စ္ခင္ေလးစား ေက်ာ္ၾကားလုိရင္ သီလကိုသာ မက်ိဳးမေပါက္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းၾကပါ။
၄။ သီလေစာင့္ထိန္းရတဲ့ ေက်းဇူးေတြဟာ ေျပာျပလုိ႔ မကုန္ႏုိင္ပါ။ ေနာက္ဆံုး နိဗၺာန္ထိေအာင္ တင္ပို႔ ႏုိင္ပါတယ္။ ေျမၾသဇာေကာင္းမြန္တဲ့ လယ္ယာ ျခံေျမမွာ ဘယ္လုိ အသီးအႏွံမဆုိ ျဖစ္ထြန္းႏုိင္သလို ကန္႕သတ္လုိ႔ မရဘူး။
၅။ ေအးျမၾကည္လင္ သန္႕ရွင္းစင္ၾကယ္တဲ့ စိတ္ႏွလံုးေကာင္းနဲ႕ ေျပာဆုိ၊ လုပ္ကိုင္ေနသူရဲ႕ ေနာက္မွာ ခ်မ္းသာအမ်ိဳးမ်ဳိးဟာ အရိပ္ပမာ လုိက္ေနၾကပါတယ္။
၆။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ေနာက္တစ္ဘ၀ ေရႊ႕ၾကဖို႔ နီးနီးလာျပီ။ ေနာက္တစ္ဘ၀အတြက္ ဒါနထက္ သီလက ဘ၀ေကာင္း ပို႔ႏုိင္တယ္။ ဒါန မမ်ားေသာ္လည္း သီလကက မ်ားေနရင္ ေနာက္ဘ၀မွာ မဆင္းရဲႏုိင္ပါ။ သီလကို အထူးဂရုစိုက္ပါ။ ငါးပါးသီလထက္ အာဇီ၀႒မက သီလက သာတယ္။ ထုိသီလကို သူေတာ္ေကာင္းတုိင္း ေန႕စဥ္ ထိန္းရတယ္။
၇။ သီလသည္ ဒီဘ၀၊ ေနာက္ဘ၀ ကာလမေရြး စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္ခ်မ္းသာကို ေပးႏုိင္တယ္။ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ သစၥာ၊ ခႏၱီတုိ႔လည္း ေကာင္းက်ိဳးကို ေပးႏုိင္တယ္၊ အရာရာ သတိထားပါ။
၈။ သီလပ်က္ေနၾကလုိ႔ ယခုဘ၀မွာပင္ ဒုကၡမ်ားေနၾကတယ္။ ေနာက္ဘ၀ လူဆင္းရဲဘ၀ျဖစ္ျပီး သာ၍ ဒုကၡေရာက္ၾကလိမ့္မယ္။
၉။ သီလေစာင့္တုိင္း ဘုရားအာရုံေရာက္ေအာင္ ရွိခိုးပါ။ ဗုဒၶါႏုႆတိဘာ၀နာ ျဖစ္ပါတယ္။
၁၀။ ေမတၱာတရား မ်ားမ်ားပို႔ပါ။ ေမတၱာဘာ၀နာျဖစ္ပါသည္။ သီလရွိမွ ဒါနအက်ိဳးေပးေကာင္းပါသည္။ သီလရွိမွ ဘာ၀နာတက္လုိ႔ရသည္။ ရက္ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ သီလမ်ားမ်ား ထိန္းပါ။ အျမဲေတာ့ ငါးပါးသီလ လံုပါေစ။
၁၁။ သီလမေကာင္းဘဲ ဘာ၀နာကိုတက္ဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ သီလမေကာင္းရင္ ဒါနေတာင္ မသန္႕ရွင္းဘူး။ သူမ်ားအထင္မေသးေအာင္ ဂုဏ္ရွိေအာင္ျပဳတဲ့ ဒါနဟာ အလြန္ညံ႕တဲ့ဒါန ျဖစ္ပါတယ္။
၁၂။ ကံေကာင္းဆုိတဲ့အထဲမွာ အေျခခံအေကာင္းဆံုး ကံဟာ ငါးပါးသီလျဖစ္တယ္။ ထုိ႕ေနာက္ စီးပြား ရွာတဲ့အခါမွာ မတရား မပါမွ သမၼာအာဇီ၀႒မက သီလျဖစ္တယ္။ ဒါထက္ ပိုျပီးတတ္ႏုိင္ရင္ ဥပုသ္သီလ ျဖစ္တယ္။
၁၃။ ကိုယ္က သီလမေပါက္မၾကားထိန္းမွ တပည့္ေတြကို ၾသ၀ါ ေပးႏုိင္တယ္။ ဆရာက ပရမ္းပတာ ေနရင္ တပည့္ေတြကို ဆံုးမ, လုိ႔မရဘူး။
၁၄။ ဒါနျပဳတဲ့အခါ သီလလည္း စင္ၾကယ္ေအာင္ ရုပ္ခႏၶာ၊ နာမ္ခႏၶာကိုစိုက္ျပီး “အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ” လုိ႔ရူတဲ့ ဘာ၀နာလည္း ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားတယ္။ သီလေစာင့္တဲ့အခါလည္း ဒါနပါေအာင္ ဘာ၀နာပါေအာင္ သတိထားတယ္။ ဒီလုိ အလိမၼာမ်ားမွေတာ့ ကုသိုလ္ေၾကာင့္ ကုသိုလ္ေတြ အမ်ားၾကီးထပ္၍ ျဖစ္ခြင့္ရတယ္။ နိဗၺာန္အထိ ခရီးရွည္လွတယ္။ ေပါ့ေပါ့ဆဆနဲ႕ သြားသြားေနတဲ့လူေတြ လမ္းဆံုး မေရာက္ႏုိင္ပါ။
၁၅။ လူေတြဟာ သာသနာရဲ႕ အႏွစ္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာကို မၾကည္ညိဳတတ္ၾကဘဲ ေက်ာင္းေကာင္း၊ ကန္ေကာင္းကို ၾကည္ညိဳတတ္ၾကတယ္။
၁၆။ ဓမၼကထိကေတြကလည္း ဒါန၊ သီလ၊ ဘာ၀နာ တရားအက်ိဳးေတြ ေဟာပါရဲ႕။ လူေတြကလည္း နာၾကပါရဲ႕။ အက်င့္အလုပ္မပါဘဲ နာေနရုံျဖင့္ အက်ိဳး မရွိပါဘူး။
၁၇။ ေလာကၾကီးမွာ ဒါနရွိမွ လူခ်စ္လူခင္ၾကတယ္။ သီလရွိမွ ၾကည္ညိဳၾကတယ္။ ပညာတတ္မွ ေလးစားၾကတယ္။
၁၈။ သိပၸံပညာကို တုိးတက္လုိ႔ အစားေကာင္းေတြစားရ၊ အ၀တ္ေကာင္းေတြ၀တ္ရ၊ အေနေကာင္းေတြေနရ၊ ဒါေပမယ့္ အက်င့္စာရိတၱဘက္က တုိးတက္မူမရွိေသာေၾကာင့္ စိတ္ခ်မ္းသာမူေတာ့ ရၾကလိမ့္မယ္ မထင္ပါ။ ဗုဒၶတရားေတာ္ကို သိမွသာ စိတ္ခ်မ္းသာမူ ရႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။
၁၉။ ဒါနနဲ႕ သီလမွာ ဒါနဟာ ပိုက္ဆံမကုန္ဘူးလား။ ကုန္တယ္။ သီလေကာ ကုန္ရဲ႕လား၊ မကုန္ဘူး။ အက်ိဳးရေတာ့ ဘယ္ဟာက ၾကီးသလဲ၊ သီလက ၾကီးတယ္။
၂၀။ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာအတြက္ က်င့္လမ္းသည္ ေကာင္း၏၊ သာသနာအတြက္ ပရိယတ္သာ ဆက္တည္ႏုိင္၏။
၂၁။ ေလာကမွာ နာမည္ၾကီး ဥစၥာေပါတယ္ဆုိ္တာ အလကား၊ ေသေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ သီလ, သမာဓိ, ပညာကိုပဲ အားကိုးရမယ္။
